It's a hard knock life!
Door: Anke Keulen
Blijf op de hoogte en volg Anke
19 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Hallooo iedereen!
*Alvast ff mijn welgemeende excuses over het feit dat mijn blog alweer een maand op zich heeft laten wachten en daarom ziekelijk lang is. Heb al meer dan een uur gedaan om hem uberhaupt na te lezen, maar hoop maar dat ie toch nog een beetje goed weergeeft wat ik allemaal meemaak hier zonder dat jullie in slaap vallen tijdens het lezen haha. Zal proberen om m'n volgende sneller te plaatsen. En foto's volgen morgen. Cheers*!
Hier weer even een nieuwe update vanuit het nog steeds zonnige, maar o zo mooie Australië (oke, inmiddels Nieuw-Zeeland)! Zoals al eerder gezegd, ben ik zo'n maand geleden vertrokken uit Sydney om na een bijzondere roadtrip van zo'n 6 dagen aan te komen in Melbourne (deze skip ik even uit mijn blog. Was heel vet, veel gezien, gecampeerd op supermooie plekjes, met een 4x4 door de middle of nowhere gereden en gebbqd op een eigen gemaakt kampvuurtje om maar een paar dingetjes te noemen, maar ik vertel liever even over wat nog vers in het geheugen zit en wat ook zeker de moeite waard is om met jullie te delen :). Maar onze aankomst in Melbourne dus. Hiep hoi toeter hittegolf! Met een hostel dat zo ongeveer helemaal afgesloten was van frisse lucht en een keuken zonder ramen en airco was het de eerste paar dagen dan toch wel ff zweten op de kamer (ja ja, de temperatuur in de slaapkamer steeg.. ghehe, grapje eh ;p) Of zoals Yana (Cambodja) zou zeggen: ich zweit mich un ei oet!
Maargoed, eenmaal in Melbourne had ik even een twijfel over wat ik wilde doen: of ff een paar weekjes werken, of genieten van de stad om daarna weer door te reizen en 2 weekjes langer werken als ik terug ben van Nieuw-Zeeland. Na er een paar dagen over nagedacht te hebben, had ik dan toch besloten dat het wel lekker zou zijn om hier eventjes te blijven, werk te zoeken, 2 of 3 weken lekker wat centjes verdienen om vervolgens weer af te nokken en te gaan roadtrippen langs de Great Ocean Road en Grampians. Nou, mooi plan zou ik zeggen. En zo kwam het dat ik de volgende dag doorbracht in de de bieb, 'even' m'n cv in orde ging maken (heeft me uiteindelijk 4 uur gekost) en een dag later de vriendelijk glimlachend straat op ging om overal rond te vragen of ze mensen zochten. Let's find some jobs! Nou zo gezegd, zo gedaan dus: na zo'n half uurtje zoeken had ik mijn eerste try out te pakken! Met een stalen gezicht heb ik leuk lopen verkopen dat ik ruim 3 jaar horeca-ervaring heb (heb welgeteld 6 weken in een hotel gewerkt) en dat ik 4 maanden in Melbourne zou blijven. Tja, je moet iets zeggen om aan de bak te komen (als je dit niet doet krijg je sowiso geen werk. Niemand wil iemand zonder ervaring die maar van plan is 2 weken te blijven en ze zijn hier wel gewend aan mensen die afhaken na een paar weken). Klinkt verder ieaal toch? Nou, mooi niet dus. Op de dag van m'n trial werd ik al misselijk wakker en begon toch wel ff te twijfelen aan m'n zogenaamde fantastische horeca skills. Dus uh sorry, toch geen trial, terug in bed met een flesje water en een dekentje. And I know, stupid me!
Dezelfde middag toen de misselijkheid weer een beetje weggetrokken was ben ik toch maar weer de straat opgegaan, opzoek naar een nieuwe job. Na een paar dagen van rondlopen, elke winkel of eettentje inlopen dat ik tegenkwam en maar leuk lachen en vriendelijk doen, wilde het toch maar niet lukken om een baantje te vinden. 'Sorry, we're not hireing at the moment' of 'sorry, we just hired a few people' werden de standaard antwoorden. Blijkbaar geen goede timing om werk te vinden hier in Melbourne; de Australian Open was volop aan de gang, dus de meeste baantjes waren van tevoren al vergeven. Pffff oke dan..
Na weer een lange middag van door de stad slenteren, besloot ik rond een uurtje of 6 om ff een break te nemen in het park. Hier heb ik eens ff goed nagedacht over wat ik nu eigenlijk wilde gaan doen en heb onder het genot van de lekkerste fish en chips die ik ooit heb gehad (ik had me nog zo voorgenomen om de dag nou echt eens groente te eten, maar dit was een emergency ;p) besloten dat ik het werk zoeken even een time out zou geven en mijn overige tijd in Melbourne zou gaan gebruiken om te genieten van de stad en mijn tijd zou gebruiken om leuke reisgenootjes te vinden om lekker mee te gaan roadtrippen. Voor de 2 weken die ik wilde gaan werken vond ik het het toch niet waard om eerst 2 weken tevergeefs een baantje te zoeken.
So, mind reset en op naar een nieuw plan. Nicoline had inmiddels wel al een heel chill baantje gevonden en zou binnenkort verhuizen naar een appartement, dus voor mij ook eens hoog tijd om eens actie te gaan ondernemen. Weg uit dat zweterige hostel waar geen steek te doen was en op naar een nieuwe, midden in het centrum in een van de leukste straten van Melbourne :) En dat heeft me ff goed gedaan hoor! Meteen al toen ik op de kamer aankwam, had ik superleuk contact met mijn kamergenootjes en werd ik meteen meegevraagd naar de Australian Open. My answer: absolutely yess! Nou 5 minuten om m'n spullen te pakken, ff snel een andere broek aan te trekken en m'n lezen in te doen (is natuurlijk wel zo leuk om ook iets te zien daar, die tennissers zijn over het algemeenl niet de lelijkste personen ;P) en gaan met die banaan! Free tram (yes I love Melbourne!) richting het Olymisch Stadion en daar stonden we dan, vlak bij het terrein waar een van de grootste tennisevenementen van het jaar plaatsvindt. Uiteraard zaten we niet in het stadion zelf (zou me zo'n 250 dollar meer gekost hebben en dat was me toch nét ietsje te duur), maar hadden we een ground pass gekocht. Dit houdt in dat je naast het stadion zit op een gigantisch terein dat volledig is ingericht met grote schermen, muziek, zitzakken, ligstoelen, parasols, eet-en drinktentjes en alles wat je verder maar kunt wensen om relaxed naar het tennis te kijken. Echt een lekkere sfeer hing daar! (zijn ook meteen nog ff op tv geweest, want uiteraard zaten we weer front row op de ligstoelen terwijl de helft van de andere mensen op de grond zat. Heb naar jullie gezwaaid op tv ;p). Maar anyway, even genoten van de 2e semi-final (Nadal-Federer, wel helemaal bevroren aan het einde) en de avond afgesloten met een drankje in een leuke bar in Southbank (superleuke wijk hier!). De rest van de dagen heb ik genoten van de stad, het weer, de leuke winkeltjes en gezellige mensen in het hostel.
Melbourne zelfs is namelijk echt fantastisch! Staat al jaren op nummer 1 wat betreft meest leefbare steden ter wereld en nu ik hier ben kan ik niet anders zeggen dan dat ik me daar helemaal in kan vinden! Het is heel anders dan alle andere steden die ik tot nu toe gezien heb, met heel mooie en oude gebouwen (een beetje in de stijl van Londen voor zover ik dat op de foto's heb gezien haha), superveel parkjes, heel veel leven op straat wat betreft muziek en vermaak en je wordt overal voorzien van alle gemakken zonder dat dat per se noodzakelijk is (free wifi in alle grote winkelcentra en pleinen, gratis supermooi beschilderde piano's waar mensen gewoon kunnen gaan zitten en spelen, overal kraantjes met drinkwater) en verder zijn de mensen ook nog eens supervriendelijk. Ik ben helemaal verliefd op Flinders Street en omstreken (waar mijn 2e hostel zat) en Southbank (daar vlak bij) vanwege alle leuke (gipsy) winkeltjes, kleine boetiekjes, sfeervolle straten en smalle steegjes die volgepropt zitten met terrasjes en knusse ettentjes (incl. de heerlijke mega muffins die ik de eerste 2 weken zo ongeveer elke dag kocht, maar aangezien mijn lichamelijke gesteldheid toch wel ietsje achteruit gegaan is, heb ik dat toch maar afgeleerd haha. Wel mijn hele dagbudget besteed aan vitaminepillen, dat dan toch wel weer). Maar hield ook voorals van alle creatieve mensen en muziekanten op straat. De hele stad heeft een soort deken van kunst en creativiteit over zich heen: op heel veel gebouwen zit wel een extra touch, de art- en muziekgebouwen zijn niet te missen en heel veel mensen hebben hier net ff iets meer een eigen stijltje, absolutely love it!
Maargoed, na zo'n 2 weekjes 'niets doen' in Melbourne heb je het na een tijdje toch wel gezien. Hoewel de stad nog zo veel te bieden had, had ik toch wel een sterke behoefte om weer verder te gaan en alle mooie dingen in de buurt te gaan verkennen. Na een beetje gestrubbel met het vinden van reisgenootjes, kreeg ik opeens het berichtje dat Joshua en Sven geen werk konden vinden in Sydney en naar Melbourne zouden komen om het daar te proberen. In Sydney niet gedacht dat we elkaar zo snel weer tegen zouden komen, maar superleuk natuurlijk! Sven besloot om in Melbourne te blijven, maar Josh zag een roadtrip ook wel zitten na een hele maand in de hectiek van Sydney te hebben gezeten, so that makes us already 2! Om het nog leuker te maken hoorde ik weer een dag later dat ook Elina (kamergenootje tijdens de feestdagen in Sydney met wie we zo'n leuke tijd hebben gehad) in Town was en hetzelfde plan had als wij, dus toen hadden we nog maar 1 iemand nodig om ons groepje compleet te maken.
Het kostte wat moeite aangezien we 2 keer onverwachts werden afgezegd, maar uiteindelijk hadden we nog een heel gezellige jongen uit Berlijn gevonden, dus nu kon de trip dan echt beginnen. De volgende dag meteen naar het reisbureau gegaan om een camper te huren (nog eentje beschikbaar en ook nog met een hele berg korting dankzij Lisanna, thanks for that! :) en 1,5e dag later waren we klaar om te vertrekken. Backpack op de rug, tramkaartje in de hand (wat we natuurlijk niet scannen, want dat kost geld. Die dingen zijn alleen uitevonden voor emergencies en controles) en op naar St Kilda (beachwijk van Melbourne) om ons nieuwe onderkomen voor de komende 5 dagen op te halen. En wat voor een onderkomen zeg! Echt een chille camper was dat; werkelijk van alle gemakken voorzien! Koelkast? Check! Keukentje met gasfornuisje? Check! Tafeltje? Check! En oh wat? Hebben ze echt dekens en kussens? Wow, ook handdoeken en een binnentafel? Ja, echt! Perfecte basis voor onze trip zou ik zo zeggen! (Ja ja, andere mensen met gehuurde auto's, we zagen jullie wel kijken. En naar ons toe komen. En vragen of we echt maar zo weinig voor onze camper betaald hadden. Yes, it's true, luckey us ;).
Uiteindelijk moesten we wel nog ruim 2 uur wachten bij het verhuurbedrijf tot onze camper klaar was (maar daar hebben we natuurlijk even lekker over geklaagd wat resulteerde in dat we hun beste camper en 40 dollar korting kregen. Reclameren heuj ;p). Maargoed, rond den uurtje of 1 reden we dan toch echt het parkeerterrein af en kon ons avontuur beginnen. Nog ff snel een stop bij de Aldi om even groots pasta, saus, brood en al het andere dat we nodig hadden in te slaan en al snel daarna zaten we op de snelweg richting Great Ocean Road. Yeah baby!
Om het nog even uit te leggen, de Great Ocean Road is een route langs de kust ten zuiden van Melbourne en wordt ook wel de mooiste tour van Australie genoemd. Qua bekendheid is het volgens mij zoiets als Route 66 in Amerika.
Maar anyway, aangezien Joshua van ons allemaal de meeste rijervaring heeft, hadden we 'democratisch' besloten dat hij het eerste stuk achter het stuur mocht af leggen om ons uit het superdrukke Melbourne te leiden. Even wennen aan het busje en aan het links rijden natuurlijk, maar al meteen konden we genieten van ons heerlijke campertje en de vrijheid die het met zich mee bracht. Na zo'n (naar schatting) 2 uurtjes kwamen we aan bij onze eerste stop: Torquay. Dit is een klein stadje dat bekend staat om de surfcultuur en is tevens het begin van de GOR. Alle bekende surfmerken, zoals quicksilver, Billabong, Roxy enz. zijn hier opgericht, dus natuurlijk hartstikke leuk om even langs alle leuke winkeltjes te slenteren (superleuke kleding, maar helaas veel te duur natuurlijk). Na een kleine 2 uurtjes rondsnuffelen vonden we het toch wel weer tijd om verder te gaan, dus even later zaten we weer in de auto op weg naar Lorne. Maar wat was het mooi daar zeg! Ik had de foto's natuurlijk al vaak genoeg op internet gezien, maar het is niet te vergelijken met wat je in het echt ziet. Overal waar je naar buiten kijkt zie je zee, strand of rotsen in de branding, echt heel mooi! Onderweg besloten we dan natuurlijk ook dat het wel even lekker was om een van die mooie stranden uit te checken, dus voordat we in Lorne aankwamen hebben we nog een heerlijke duik in de zee genomen. (Het was nog steeds bloedheet buiten, dus even afkoelen in de zee en een afsluitende koude douche was zeker ff nice :) En nog even wat betreft de zee hier, die is dus ff mooi niet zoals het bruine rioolwater dat de Noordzee ons voorschoteld, maar supermooi blauw en helder zoals je altijd op de foto's in de reisgidsen ziet, echt een genot om naar te kijken. Verder zijn er overal langs de weg lookout points van waaruit je een prachtig uitzicht hebt op de kust of de rotsen, dus is echt mooi!
Maargoed, uiteindelijk leek het ons dan toch wel een goed idee om eens verder te rijden en op zoek te gaan naar een camping voor de nacht. Malte (de jongen uit Berlijn) wist dat er ergens vlak voor of na Lorne een gratis kampeerplaats was, dus vol goede moed gingen we met ons campertje weer de weg op. Na een ruim een half uur tevergeefs te hebben gezocht (met een falende google maps aangezien we allemaal dezelfde mobile provider hebben die bijna nergens bereik heeft), kwamen we uiteindelijk bij een picknickplaats vlak bij een soort woud met wc's en stromend water, dus we besloten dat dit wel een nooi plekje was om de nacht door te brengen. Aangezien er een wandelpad vanuit de picknickplaats vertrok, wilden we eerst ff checken waar dit op uitkwam (ofja, we is misschien niet helemaal de goede benaming. Ik had er ook geen moeite mee gehad om gewoon meteen het gasfornuis aan te steken en de pasta op het vuur te zetten haha ;p) en na een korte wandeling keerden we weer terug naar ons stekkie om te koken. Dus, heerlijke campingstoeltjes naar buiten, tafeltje uitklappen, gasfornuis aan en koken maar. Binnen een kwartiertje hadden we een heerlijke pastamaatijd (met groente! Me so happy met mijn reisgenootjes aangezien ik normaal bijna op m'n knieën gaan voor een beetje sla haha) op 'tafel' staan (onze knieën dus) en konden we lekker genieten van de sterrenhemel boven ons :) Helemaal top! Een klein uurtje later kwam er ook nog een andere auto onze campingplaats opgereden met 3 Australiërs, een Engels meisje en een Nederlandse (waarvan er welgeteld 1 nuchter was en dat was de chauffeur ;p). Al snel kwam een van de Australiërs ff buurten (terwijl de rest van de zatlappen een uur nodig gehad heeft om hun tent op te zetten haha), dus dat was super gezellig! Hartstikke leuk natuurlijk om na al die stadsmensen en backpackers ook eens met 'echte' Australiërs' te praten! Langzaam maar zeker kwamen ook de andere mensen van het groepje richting ons, dus was een heel gezellige avond geworden! Rond een uurtje of half 2 's nachts besloten we echter toch om lekker in ons bedje te kruipen (en wat is het toch heerlijk om alleen maar een bed uit te hoeven schuiven en lekker ' binnen' te kunnen slapen zonder je rug te verrekken op een matje in een tent die je eerst nog moet opzetten haha).
De volgende ochtend waren Malte en Elina alweer vroeg uit de veren om hun ontbijtje klaar te maken, dus ik moest er ook maar aan geloven en m'n lekkere bedje verlaten. Dus ik kom met nog een beetje slaperige kop de camper uit, staat Elina opeens voor me met de boodschap dat we 'niet hier geslapen hebben'. Ik snapte dr natuurlijk niks van, maar het bleek dat er een ranger naast onze camper stond om te checken of mensen illegaal aan het camperen waren (het was zondag, hebben die mensen niks beters te doen?). Maargoed, 'nooo, we did not sleep here, just having breakfast' was alles wat die vent hoefde te horen, dus met een scheve glimlach waar het ongeloof vanaf straalde zei hij dat het goed was en veranderde hij het gespreksonderwerp. Aardige vent, die ranger ;p
Na een paar lekkere boterhammetjes met kaas en choco pasta naar binnen te hebben gewerkt en ik van m'n prachtige backpacker pyjama weer helemaal om was getoverd in m'n nog mooiere backpacker day outfit, was ik helemaal klaar voor de volgende uitdaging: samen met het groepje dat we de dag ervoor hadden leren kennen, gingen we opweg naar de watervallen die een eindje verderop lagen. En wat was dat gaaf! We hadden allemaal al onze bikini aangetrokken voor het geval we daar konden zwemmen, dus met de camera in de hand en slippertjes aan de voet gingen we op pad om die watervallen eens ff te gaan spotten. Van steen naar steen springen om de beekjes over te steken, over de rotsen klauteren om korter bij te komen en zorgen dat je niet onderuitging op een losse of gladde steen was zo ongeveer hoe we van het normale pad steeds dichter bij de waterval geraakten (fotopunten met een hekje eromheen zijn natuurlijk voor losers. De echte die hards nemen de foto's gewoon onder de waterval ;p). Eenmaal bij de waterfalls aangekomen, hadden de Australiërs al hun spullen en slippers aan de kant gesmeten voordat je u kon zeggen en 2 minuten later stonden ze er recht onder. Whoppaa. Oke, ff snel een fotootje maken en dan ga ik er ook maar aan geloven haha. Whoops, 3 rotsblokken naar beneden, jump naar de volgende, klauter klauter klauter en heuj, daar stond ik dan ook 5 meter hoger op het rotsplateau onder die mega waterval. Kreeg echt een beetje Tanzania memories toen we daar zo stonden (daar moesten we ook eerst langs allemaal rotsen klimmen om vervolgens bij een supermooi plekje met een waterval uit te komen). Nog even een paar leuke kiekjes genomen (althans ik hoop dat ze leuk zijn. anders heb ik voor niks mijn leven geriskeerd door op die rots te klimmen haha), en verder naar de de andere kant om een nieuw stuk van het park te gaan verkennen. Dus daar gingen we dan weer, opnieuw lekker over alle rotsblokken sjravelen, over boomstammen balanceren naar de volgende steen en van blok naar blok springen om de beekjes over te steken. Toen we bijna het gevoel hadden dat we op een pad zonder einde liepen, zagen we in de verte dan toch nog een 2e watervalletje. Niet zo groot als de eerste, maar natuurlijk toch ff de moeite waard om ook hier naar boven te klimmen voor nieuwe een mooie foto ^^ Nou, helemaal leuk allemaal, maar na die 2e waterval vonden we het toch wel tijd om verder te gaan naar onze volgende bestemming Apollo Bay! Maar zeker geen slechte manier om de dag te beginnen dacht ik zo. Na onze Australische vrienden nog even gedag te hebben gezegd, reden we weer volop verder, uiteraard met de raampjes open, volumeknop helemaal op luid en genietend van alle prachtige uitzichten onderweg. Waar je de ene keer uitkeek op de meest mooie kustlijnen en rotsformaties, keek je de volgende keer wel je ogen uit op het prachtige berglandschap op de achtergrond of op de wegen die soms veel weg hadden van de 7 heuvels in het Bunderbos haha (wel met een asfaltweggetje eroverheen natuurlijk eh ;)
Na nog even een korte stop te hebben gehouden op een lekker strandje om eventjes te genieten van een lekker bammetje met kaas, choco pasta of koolsalade (ja ja, soms eten we ook wel eens iets waar wel net iets meer vitamientjes inzitten dan chocola en Mc Donald's), kwamen we een tijdje later aan in het super knusse Apollo Bay. Aangezien het nog steeds bloedje heet was, besloten we ook hier even een korte stop te houden om een frisse duik in de zee te nemen (je moet toch iets doen om de tijd om te krijgen eh ;p). En ook dit was weer een heerlijke zee. Super lekker fris en echt kristal helder water, kon bijna m'n eigen voeten zien. Heerlijke warme golven, heerlijk rustig en stil, heerlijk peacefull en wat een prachtg uitzicht, echt wow. Toen ik daar in het water lag en naar het schitterende berglandschap om me heen keek, begreep ik eindelijk wat Elina altijd bedoelde met dat ik moet genieten van het moment. Niet alleen maar het gevoel hebben van 'been there, done that' en achteraf kijken naar de foto's, maar op het moment zelf beseffen hoe mooi en uniek het is dat ik daar mocht zijn. Misschien dat ik toch steeds meer begint te leren om alles los te laten, want ik probeer veel meer te beseffen waar ik mee bezig ben en merkte vooral toen dat ik er echt van genoot. Dus hoop dat ik dat goede gevoel nog wat extra uit kan breiden, want daar kom ik natuurlijk ook wel een beetje voor naar Aussie eh.
Maargoed, het strand dus. Na nog even (ofja, eigenlijk zo lang dat ik geen tijd meer had om nog ff door het stadje te lopen en Elina en Malte me kwamen halen om me vriendelijk te verzoeken om op te staan en me klaar te maken om weer te vertrekken ;p) heerlijk op het warme (lees bloedhete, als ik m'n arm buiten m'n handdoekje had liggen verfikten ze) zand te hebben gelegen en even snel onder de (ijskoude strand)douche te zijn gesprongen, was ik dan weer helemaal klaar om verder te rijden naar onze avond hotspot: the Twelve Apostels. Dit zijn 12 gigantische rotsen in het water (waar er inmiddels nog maar 7 van over zijn en die voorheen gewoon een groot stuk rots waren, maar door corosie steeds verder zijn afgebrokkeld) die zo vaak worden genoemd als het hoogtepunt van de hele Great Ocean Road. Aangezien wij allemaal natuurlijk allang de vele mooie plaatjes in de reisgidsen hadden bewonderd, waren we het er unaniem over eens dat we deze leuke steentjes het liefst bij zonsondergang wilden zien. En aangezien we lekker zelf bepalen wat we hier de hele dag doen, vertrokken we rond een uurtje of 6 uit Apollo Bay om zo'n 1,5 tot 2 uur later aan te komen bij de Twelve Apostels (na een nogal onstuimige rit aangezien Elina wel eens ff het stuur van Joshua overnam, wat inhield dat Joshua en ik zo ongeveer met onze knieën in onze nek zaten als er weer een hobbel in de weg zat of tegen het raam gesmashed werden als ze de bocht om reed haha, om vervolgens nog maar te zwijgen van de geluiden van brekend serviesgoed die uit de keukenkastjes kwamen haha. Maargoed, we hebben het overleefd ;P).
Maar dankzij Elina's Usane Bolt rit waren we wel precies optijd bij op het strand voor de sunset, dus het was niet helemaal voor niks haha. De Zon begon al een beetje onder te gaan, er hing al een lage mist boven het water en de lucht begon al een beetje z'n rood/oranje gloed te krijgen. Eerst besloten we via de Gibson Steps (waarom deze een naam en een vernoeming in een reisgids hebben snap ik nog steeds niet, was niet meer dan een verrekt zware trap met veel te grote tredes naar het strand haha) het strand op te lopen en daar een paar leuke pics te maken van onze grote nieuwe vrienden (en van onszelf natuurlijk. Had de rest van de avond een natte kont omdat Elina dacht dat het een leuke foto zou worden als we naast de Apostelen in het water gingen staan. Leek net alsof ik in m'n broek geplast had haha).
We zagen vanuit de strand echter maar 2 van de 7 Apostels en zagen een eind verderop een hele horde mensen op een rots staan, dus het leek ons wel een goed idee om ook maar eens die kant op te gaan voor een mooie view (damit, weer die rottrappen op naar boven). Eenmaal bij de 'echte' lookout was het uitzicht inderdaad prachtig. De prachtige witmarmeren stenen staken supermooi af bij het blauwe water, de lichte mist die eroverheen hing en de prachtige roodachtige lucht op de achtergrond. B-E-A-UTIFUL, echt niks teveel gezegd in de reisboekjes!
Uiteraard wilden we ook hier even genieten van de prachtige views en alles voor eeuwig vastleggen op beeld (moet toch iets kunnen laten zien als ik thuis ben eh ;p) om vervolgens ons campertje weer in te stappen en op zoek te gaan naar nieuwe slaapplek. Aangezien we er niet echt van uit gingen dat we ook maar ergens tevallig een gratis camping tegen zouden komen, besloten we maar gewoon ergens op de hoofdweg af te slaan richting een kleiner landweggetje waar we al heel snel een supergrote oprit en een boerderij tegenkwamen. Na even twijfelen besloten we om gewoon te stoppen, uit te stappen en aan te bellen om te vragen of we misschien een nachtje op hun oprit mochten camperen. En guess what? Everything fine, dus daar was onze mooie nieuwe overnachtingsplaats. Heuj!
Meteen maar weer de stoeltjes uitgehaald, backpacks op de voorbanken gezet, gasfornuis aan (vandaag mochten we onszelf weer verwennen met alweer een nieuwe pastamaaltijd, maar dit keer met courgette en maïs als toevoeging), biertje erbij en genieten van een muziekje en de heerlijk pure natuur om ons heen. Aangezien we een lange en actieve dag achter de rug hadden, was iedereen natuurlijk toch wel moe 's avonds, dus Malte en Elina besloten al snel na het eten om hun bedje op te gaan zoeken. Aangezien het nog warm was buiten (en ik geen zin had om op te staan en 3 meter verder naar m'n bed te lopen haha) besloot ik nog even buiten te blijven chillen om m'n biertje op te drinken, maar toen ik echt bijna rechtop in slaap dreigde te vallen, heb ik dan toch maar al m'n nog overige energie bij elkaar geschraapt om m'n bed op te zoeken (ja, I know, life's tough ;p).
Maar dan nu even het minder leuke deel van de avond, want wat een rotnacht was dat! Het was natuurlijk een prachtig plaatsje, maar aangezien we vlak bij een boerderij zaten, stikte het er van de muggen. De 20 nieuwe muggenbulten die ik de volgende ochtend had in combinatie met de ontiegelijke hitte die nog steeds in de lucht hing, heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat we allemaal niet veel meer dan 1,5 uur slaap gehad hebben (op Malte na, die was als een blok in slaag bevallen, lucky basterd!)
De volgende ochtend hebben we dan ook meteen onze spullen gepakt, snel de afwas van de dag ervoor gedaan, de boer heel vriendelijk bedankt dat we bij hem mochten pitten en zijn we meteen weer de bewoonde wereld ingereden om een lekker ontbijtje te maken.
Op dag 3 van onze tot dan toe al heel geslaagde roadtrip hebben we eigenlijk niet zo heel veel gedaan. Na de nacht ervoor vond iedereen het wel ff lekker om de dag te gebruiken om even lekker rustig aan te doen, dus een groot deel van de dag zijn we 'on the road' geweest en hebben we regelmatig een stop gemaakt bij alle lookouts voor wat mooie plaatjes. In de ochtend zijn we nog wel even afgeslagen bij een weggetje waar volgens verhalen van andere backpackers veel koala's te spotten zouden zijn, dus dat wilden we natuurlijk zelf ook ff checken. En ja hoor, meteen toen we de bocht om reden zagen we al een groepje Japanners naast een eucalyptus boom staan, dus was meteen al prijs: de eerste koala was gespot! Maar wat een cuties zijn dat, echt superschattige beesten. Waarschijnlijk dat de helft van jullie dit al weet haha, maar koala's slapen dus zo's 20 uur per dag aangezien ze altijd high zijn van het sap dat ze uit de eucalyptusbomen halen (om nog het educatieve gehalte van dit verhaal ook ff wat op te krikken ;p). Tegenwoordig is mijn bijnaam ook al zo ongeveer koala, maar snap zelf natuurlijk uiteraard niet waar dat vandaan komt (en nee, ik ben niet constant high ;p). Maargoed, verder over onze trip.
Uiteindelijk bereikten we het einde van de Great Ocean Road en was het tijd om weer wat meer landinwaards te gaan: op naar Grampians National Park! Elina had zich ondertussen nog even goed ingelezen in d'r Loney Planet (reisgids) en merkte op dat er onderweg ook nog ergens een klein national park was (ben de naam vergeten). Nog geen 5 minuten later zagen we het bord al staan en sloegen we af naar een park dat je onderdompelde in wat wat mij betreft net zo goed Afrika had kunnen zijn. Als je uit het raam keek zag je niet meer dan een droge vlakte met soms een klein meer (of eerder een plas water), af en toe een struik en hier en daar een savanneboom. Was leuk om te zien, maar verder niet meer zo heel spectaculair na alles wat we eerder al gezien hebben. Een eindje verderop zagen we wel nog een supergrote heuvel (ofja, eigenlijk vond ik het gewoon een berg, maargoed) waar je via een lange trap naar de top kon wandelen. Pfff oke, ik ga tot de eerste trap. Maarja, aangezien iedereen doorliep, gaf ik mezelf ook maar een schop onder m'n kont (en anders deden anderen dat wel met plezier) en liep ook de hele trap op naar boven. Maar ik moet zeggen, het uitzicht was wel heel mooi. Je keek uit over het hele terrein, kon superver kijken en alles wat je zag was alleen maar natuur (en serieus, leek echt op afrika haha).
Aangezien we nog steeds niet helemaal opgeknapt waren van de volgende nacht, besloten we die middag om lekker rustig door te rijden en vroeg opzoek te gaan naar een leuke camping, zodat we lekker met daglicht alles konden klaarmaken en daarna vroeg in ons bedje te kruipen. Nou, zo gezegd zo gedaan. We reden (nog steeds met de chille muziek van Joshua op luid, de raampjes open, met de zonnebril op en het armpje uit het raam) in een keer door richting de Grampians en besloten daar ergens een campingplaats te zoeken. Ik had zelf geen idee dat dat gebied zo enorm was, maar het was dus echt immens. Ik dacht dat het 'alleen maar' een National park was met wat vette rotsformaties, maar het bleek een heel gebied te zijn met verschillende dorpen dat denk ik nog wel groter is dan heel Zuid-Limburg. Het enige probleem was dat er al weken een total fire ban heerstte in het gebied vanwege alle bosbranden, maar we hadden het nagevraagd aan een local en die vertelde ons dat er iets verderop een camping lag waar we wel een nachtje konden doorbrengen. Na een tijdje zoeken vonden we uiteindelijk een plaatsje dat wel enigszins leek op de omschrijving van onze Assie boy (behalve dat we geen wc's konden ontdekken), dus we besloten maar gewoon af te slaan richting een open veldje. Nou, dat zag er dus echt supermooi uit! Het was een plekje vlak bij een meer, omringt door allemaal bomen en struiken. Naast ons campertje stonden ook nog eens een aantal picknicktafels, dus helemaal perfect natuurlijk. Nu konden we onze eigen stoeltjes lekker binnen houden. Het enige wat dan net iets minder comfortabel was, was dat aan de overkant van de weg zo ongeveer het hele bos weggefikt was, maar aangezien er voor die dag blijkbaar al een lager weeralarm was afgegeven, zou het voor de nacht moeten kunnen (en wat afgefikt is brandt toch niet meer, dus dat kwam mooi uit)
Na onze spot ff goed uitgecheckt te hebben, waren we het er allemaal over eens dat het echt een topplek was en konden we genieten van het feit dat we vandaag eens lekker konden koken met daglicht haha. Voor de afwisseling stond vandaag in plaats van pasta een overheerlijke rijstmaaltijd met gehakt, maïs, heerlijke sweet&sauer saus en een vleugje rode curry (nee, niet die voor bij de frieten, heb het over die Aziatische zjwik natuurlijk ;) om het af te maken. Na dit geweldige feestmaal lekker te hebben opgesmikkeld en de afwas weer netjes en droog terug in de kast stond, waren we net op tijd om nog even van de prachtige zonsondergang van ons slaapplekkie te genieten. En genieten was het, want het was wederom weer een mooi staaltje werk van ons moedertje natuur. Door de zwarte schaduw van de bomen op de achtergrond, het glinsterende water van het meertje op de voorgrond en de alweer supermooie roze wolken die de lucht sierde (moet er iets van maken eh ;p), waande ik me helemaal in de Lion King (en nee, ik ben geen retard, Elina dacht precies hetzelfde). Zou het jullie supergraag willen laten zien, maar op de foto is de magie toch net ff ietsje minder helaas.
Nou, we hebben een superchill avondje gehad waarin we lekker binnen in ons campertje hebben gezeten en hebben genoten van ons super-de-luxe binnentafeltje en nog relaxtere banken, hebben veel gepraat, gelachen, gekaart en gechilld om vervolgens met een heel voldaan gevoel lekker in ons warme bedje te kruipen. Helemaal top! Ook superlekker (en lang vergeleken met de eerdere dagen) geslapen, wat natuurlijk heel goed uitkwam aangezien we de volgende ochtend weer vroeg uit de veren moesten om onze dag optimaal te benutten in de Grampians.
Aangezien er de afgelopen weken en dagen nogal veel te doen is geweest over bosbranden en we verschillende verhalen gehoord hadden over dat er wegen gesloten waren, besloten we om toch eerst maar even te stoppen bij het visitors centre om te chechen hoe de situatie in elkaar zat. Hier kregen we helaas het minder goede nieuws te horen dat het hele noordelijke en een groot stuk van het centrale park (lees: het interessantste deel waar de meeste mensen eigenlijk voor komen) gesloten was. Pff oke, dan niet naar de highlights, balen zeg!
Maarja, naar wat we ons hebben laten vertellen was er wel nog een gebied geopend waarbij je na een wandeling van zo'n 2,7 km bij een lookout uit zou komen die ook zeker de moeite waard was. Dus wat doen we dan? Heuj, trekken onze wandelschoenen aan (uh shit, had ik niet. Hoe groot is dat gat in m'n all stars? 5 cm? Naa, kan wel), rugzak om (pff, ga toch niet m'n rugzak meenemen, daar ga je vet van zweten. Doe wel wat water in m'n sidewalk couture schoudertas haha) en lekker insmeren met zonnebrandcrème (hier heb ik geen commentaar op, behalve dat ik altijd wel een ergens vergeet uit te smeren en ik er na een uur achter kom dat ik overal witte strepen in m'n nek op op m'n gezicht heb en dat ik ook altijd wel ff lekker een stuk van m'n kleren meesmeer. Tja, shit happens ;p).
Maar anyway, aangezien het een flinke hike zou worden ( tussen de 2,5 en 4 uur), gingen we eerst nog even langs de locale supermarkt waar we voor 2 broden en een fles water een rekening van 15 dollar gepresenteerd kregen, de zakkenkloppers. Maargoed, nadat iedereen een goed gevulde fles water en wat te eten op zak had, was het tijd om te beginnen. Let's get the party started!
Nou, party was het niet helemaal. Tijdens de uitleg van het mevrouwtje bij het visitors centre had ik even gemist dat het een hele mountain climb was en dus natuurlijk over rotsen klauterend steil omhoog liep (ja duh, het zijn de Grampians, een verzameling van rotsformaties, tuurlijk loopt dat bergop en is dat geen gezellig aangelegd weggetje in een stadspark. Eeeeven niet bij nagedacht). Maargoed, waar Elina, Malte en Joshua dus in sporttempo vrolijk van de ene naar de andere rots paradeerden, was ik na 5 minuten al half uitgeteld en liep er als een hijgend hondje achteraan (en dat is het moment waarop ik heb gezworen dat ik nooit meer met alleen sportieve mensen ga roadtrippen. Nicoline, ik mis mn wandelmattie die wel de tijd neemt om even te gaan zitten voor een slokje water haha). Maar alle gekheid op een stokje, ik mag natuurlijk niet zeuren, want die hike was geweldig! Stiekem vond ik het natuurlijk wel supervet om op die rotsen te klimmen, op uitkijkpunten te staan en zo ver je kon kijken alleen maar ruige natuur te zien. Overal waar je keek was wel iets te zien, of het nu een nieuwe fantastische rotsformatie was, een uitzicht waar je u tegen zei of een vriendelijk lachende tegenligger, vervelen deed je je zeker nooit. Fotootje hier, sprongetje daar, trapje omhoog en huh, is dit wel het goeie pad? Hier staat geen hek omheen. Achja, we're going up right?
Maar na al die tijd zwoegen en genieten van de prachtige views, kwamen we ruim een uur later dan toch eindelijk aan bij het punt waarvoor we gekomen waren. Helemaal aan de top van de berg waren en nog een paar stappen nodig om tot de echte rooftop te komen: een uitstekende rots (met een hek eromheen, don't worry) van waaruit je echt een prachtig uitzicht had over het hele gebied. Die hike (en lichte beenspierpijn van de dag erna ;p) waren het uitzicht 100% waard, echt heel gaaf! Om het nog even af te maken moest ik natuurlijk ook nog ff op de (nog vettere) rots ernaast gaan staan om een vet plaatje te schieten, want zeg eerlijk, hekjes op de foto zijn toch eigenlijk voor dummies ;p. Uiteraard wilde iedereen ff een nieuwe profielfoto voor Facebook schieten en nadat we nog even rustig hadden geluncht op de top van de mountain, was na een tijdje dan toch het moment daar om de hele tocht weer naar beneden af te leggen (boven op die berg waaide het natuurlijk ook keihard, dus begon toch ook wel een beetje frisjes te worden).
Dit keer toch maar het 'normale' pad genomen om van de top af te komen en al redelijk snel waren we weer bij het punt waar we vandaan kwamen. Het was ietsje beter opletten aangezien alles stenen nu natuurlijk naar beneden lagen en het geen perfecte trappetjes zijn, maar het ging wel een stuk sneller dan naar boven klauteren. Nog ff wat tegenliggers gemotiveerd dat 'het nog maar een klein stukje was en het zeker de moeite waard is' (ja ja, zo zijn we dan ook wel weer ;), waarna Malte en Elina opeens besloten dat het ook wel leuk zou zijn om het andere paadje eens te proberen. Uhhh, is dat nou echt wel zo'n goed idee? We waren namelijk best wel gewaarschuwd. Maay oke, om aangezien ik degene ben met het slechtste richtingsgevoel ever besloot ik er maar lekker achteraan te huppelen en erop te vertrouwen dat we vast wel ergens weer op de goede weg zouden komen (kon verder niks gebeuren ofzo, enige 'gevaar' was dat we zouden oplopen en het langer zou duren voordat we bij de auto waren, wat voor mij best wel klonk als een disaster haha). Nou, hobbel hobbel glij glij trappetje op, trappetje af, daar gingen we weer. Off the beaten track! Geloof dat ons paadje toch niet helemaal gemaakt was als wandelroute, maar we kwamen wel maar mooi weer uit bij de parkeerplaats waar we ons avontuur begonnen waren (thumbs up Malte, never doubt again!). Aangezien het met de 32 graden buiten toch best wel warm was, namen we even de tijd om rustig bij te komen om vervolgens weer in ons busje te stappen om door te rijden naar een nieuw uitkijkpunt. Dit zou het hoogste punt van het niet afgesloten gebied zijn en was te bereiken met een shuttle busje dat je in 5 minuten naar de top zou brengen. Nou, klinkt helemaal goed toch? Ja, dacht ik dus ook, totdat Elina heel leuk en aardig van het bordje aflas dat de shuttle maar tot 2 uur 's middags reed. Meh jong, numme ze dat heij wirreke ofwat?! Ik had met m'n tere gevoelige beentjes dus ff echt geen zin om nog eens 2,5e km bergop te lopen, maar aangezien mijn andere o zo lieve en wel sportieve reisgenootjes wel onvermoeibaar waren, sleepte ik mezelf dan toch ook maar weer die heuvel op (en nee, heb echt helemaal niet geklaagd. En nee, heb ook zeker niet het hele eerste stuk gezeurd over dat m'n kuiten brandden als een gek en ja lach maar, maar loop maar eens 20 keer de Dennenberg op en af, dan piep je wel anders ;p).
Joshua was zelfs zo enthousiast dat hij nog ff een superzware en grote steen langs de kant van de weg opraapte om hem persoonlijk naar de top van die berg te dragen (Tja, no comments ;p). Zo'n half uur later kwamen we dan toch bij de top aan, waar we natuurlijk ook weer ff wat killer pictures gemaakt (I know, ik val in herhaling) om vervolgens al redelijk snel weer naar beneden te lopen (het was inmiddels toch wel afgekoeld en met een wind die alles omver blies, was het toch wel frisjes daarboven). So, half an hour down again and back to into our warm and cosy campervan! :) Het was inmiddels al een uurtje of 6 en vanuit het uitkijkpunt had je een uitzicht over het hele gebied, dus het leek ons wel een mooi plekje om even op ons gemakje een heerlijke maaltijd klaar te maken om vervolgens in de avond weer een stukje omhoog te lopen om de zonsondergang te bewonderen.
Zo zat iedereen een half uurtje later lekker te smikkelen van zijn/haar eigen unieke maaltijdje (voor de verandering had iedereen vandaag iets anders: baked beans? no, really don't like that! And what? You don't like tomato sause? Okay fine, just take what you want than haha). Daarna nog ff gekaart en wat gekletst en toen de schemer alweer begon te vallen (en de vogels langzaam stopten met fluiten, de bomen hun bladeren verhulden in de duisternis, de bergen.. no, just kiddig haha, voor sprookjes mogen jullie me een apart verzoek sturen ;P), liepen we weer een klein stukje omhoog om een mooi plekje te vinden om het aankomend natuurschoon weer te bewonderen. En het was weer fantastisch hoor! De wind waaide bijna m'n shirt van m'n lijf, maar het uitzicht was echt geweldig! Je zag het hele landschap van rotsen op de voorgond, de oranje gloed van de zon over de bomen in de verte en de vage omtrek van de bergen in de achtergond. Well done mother nature, again stunned by your performance!
So, na dit wonderlijke showtje was iedereen dan toch wel een beetje gaar en verkleumd, dus we stapen al vrij snel weer in onze van om verder te rijden en opzoek te gaan naar een slaapplaats. De dame bij het visitors centre had ons verteld dat het op dat moment niet veilig was om in de Grampians te blijven slapen vanwege de bosbranden, maar dat er zo'n 45 minuten verderop een gratis camping en truck overnachtingsplaats was. Aangezien wij allemaal zo'n verstandige personen zijn, hebben we ons hier dus ook geen 2 seconden over bedacht en besloten we unaniem dat dit onze nieuwe camp spot werd (yess, nieuw record!).
Zo reden we dan langzaam het park uit, zwaaiden nog een laatste keer naar de vogeltjes in de Grampians en gingen opzoek naar signs die duidden op onze overnachtingsplaats. Volgens de instructies zou het heel makkelijk te vinden zijn en hoefden we alleen maar de Western Highway te volgen en bij het bord links at te gaan. Easy peasy right?!
Na al bijna een uur onderweg te zijn, begonnen we ons echter wel af te vragen of we wel op de goede weg zaten en of we niet ergens het bordje gemist hadden. En aangezien het al 11 uur was en er toevallig 2 mensen op straat liepen, greep Joshua z'n kans om er even arachteraan te rennen en het te vragen. Dus: "Hey, can I ask you something 1. Where is a gas station and 2. Do you know where a campspot is here?" Hahaha, well done Josh, sehr punktlich ;p! Die meisjes voelden zich vast totaal niet overvallen hahaha. Maar het hielp wel. Het pijltje op de benzinemeter stond inmiddels al zo goed als op Empty stond, dus leek het ons toch wel een goed idee om ff te gaan tanken en aagezien de auto even z'n brandstof gekregen had, was het natuurlijk ook wel zo eerlijk dat wij ook ff onze energie binnenkregen. Josh had onderweg namelijk al van megaver een Mc Donald's gespot en bij hem is het once seen, must go haha (serieus, net een sniper die z'n victim zoekt haha, hij ziet ze overal! No offence btw eh, is een mooie gave ;p).
Maar anyway, geen idee of ik nog iets gekocht heb daar, maar kan me wel herinneren dat we onze kans mooi even benut hebben om hier onze telefoontjes aan de oplader te hangen. Daar zaten we dan als retards alle stroom af te tappen door met 2 stopcontacten 4 telefoons op te laden (thanks Hema voor de fantastische 3 euro multicharger met 3 stopcontacten in 1, geniet er volop van!). Tja, de jeugd van tegenwoordig eh ;p Inmiddels was het echter wel al best wel laat en we werden zo goed als de Mc Donald's uitgekikt aangezien ze al een kwartier geleden gesloten waren, dus met de buikjes gevuld, de telefoons weer bijgeladen en de whatsapjes weer up to date gemaakt, waren we dan helemaal klaar om weer vol goede moet onze camping te zoeken. En blijkbaar had dit gehopen, want nog geen half uur later zagen we het mooie terrein dat leek te wijzen op een slaapplek. En het was me een camping hoor (again, mooie spots gevonden elke dag!). Er was zelfs een grote ruimte met wasbakken (met warm water!), wc's (yess, vandaag eindelijk eens niet in het bos plassen!) en zelfs nog douches (omg, dit is echt the place to be!). Dus, snel backpacks voorin de auto gooien, bedjes klaarmaken, tandjes poetsen (en eindelijk eens mn gezicht wassen met warm water) en lekker onder de wol! Kreeg het al warm van het idee haha.
Alleen niet echt gerekend op het spontane verrassingsbezoek van Joshua, die Elina en mij bijna een hartaanval bezorgd hadden. Wij stonden met z'n 2en namelijk heel vredig onze tanden te poetsen en make-up enzo af te halen, toen Joshua opeens met een superharde schreeuw en echt uberenge kop (serieus Josh, was echt ziek haha) het meisjesgebouw binnen sprong haha. Had hem gewoon al horen aankomen, maar ben echt nog nooit in m'n leven (voor zover in me kan herinneren haha) ZO hard geschrokken. Blijkbaar straalden we echt doodsachten uit en waren onze gezichten goud waard. Nou, can imagine that). Na een half uur moest ik er nog steeds om lachen (Joshua super trots op z'n eigen grap natuurlijk haha), vooral omdat Elina 5 minuten nadat hij allang weg was opeens nog een 2e stuiptrekking maakte waarbij het nog eens leek alsof ze een spook zag haha (zit nu alweer keihard tegen m'n computer te lachen. Die mensen naast me zullen ook wel denken.. haha).
Na weer helemaal bijgekomen te zijn van deze nogal onverwachte wending in onze avond, was het echter toch echt tijd om lekker te gaan slapen. Laatste nachtje alweer mwwiiee. Heel lekker geslapen die nacht, maar aangezien we ook nog even langs een mijndorpje wilden op de weg terug naar Melbourne, ging de dag erna wel al redelijk vroeg de wekker. Terwijl de rest van de crew al heerlijk aan het ontbijten was, kwam ik ook eens lekker uit mijn nestje gekropen en besloot (met toch wel lichte tegenzin) even snel onder de douche te springen. Aangezien het die ochtend al superkoud was en iedereen een nog koudere douche verwachtte, werden we super aangenaam verrast toen er opeens heerlijk warm water dat uit de douche kwam stromen. Hell yeah, had ik dat toch ff niet zien aankomen. Dat is nog eens ff lekker wakker worden.
Toen ik klaar was met douchen en de rest nu ook zin had om even onder de warme kraan te springen (of al stond), had ik eventjes tijd om een lekker boterhammetje met de laatste restjes kaas en salade te smeren. En wat heb ik genoten van dat ontbijtje zeg! Zat daar echt ff in m'n eentje in de achterbak van de camper naar buiten te kijken naar het meertje. Hoorde het geluid van de vogeltjes op de achtergrond, zag de eendjes vredig rondzwemmen in het water en was helemaal omringt door de natuur. Ik val in herhaling, maar weer een van de genietmomentjes die ik voorlopig niet zal vergeten.
Na dit korte momentje van innerlijke rust, was het natuurlijk toch weer tijd om onze backpacks weer even in orde te maken, het keukentje een beetje te poetsen (moest natuurlijk schoon ingeleverd worden) en de bedden in te klappen zodat we weer snel doorkonden naar het mijnstadje. Eenmaal on the road hadden we uiteindelijk de afslag gemist en besloten we maar gewoon op ons gemakje door naar Melbourne te rijden. Wel nog even een laatste stop gemaakt bij een soort miniboerderijtje langs de weg om nog even de laatste dingen in orde te maken, maar toen kwam het einde van onze roadtrip toch wel echt snel dichterbij. Niet veel later reden we de stad al in en voordat we het wisten stonden we alweer op de parkeerplaats van Jucy (verhuurbedrijf). Bye bye campertje, je was fantastisch en we zullen je missen! Bij Jucy nog even onze 40 dollar geïnt vanwege de vertraging in het begin (heuj) en ff onderling de financiën geregeld zodat iedereen evenveel betaald had om vervolgens weer met onze backpacks op de rug (die van mij is inmiddels een kleine 20 kg wat natuurlijk veel te zwaar is, aangezien 12-15 het streven was) naar de tram te lopen om er een half uurtje later weer uit te stappen. Bij Federation Square afscheid genomen van Malte die naar zijn appartement ging om vervolgens met Joshua en Elina door te lopen naar de Mc Donald's haha (lag 20 meter verderop :p). Hier de wifi nog ff goed benut om te zoeken naar een nieuw hostel voor de komende periode (had ik natuurlijk weer niet gedaan van tevoren, lekker handigg), maar aangezien het een beeeeetje kortdag was, waren alle goede of betaalbare kamers natuurlijk allemaal volgeboekt. Nou, dan maar terug naar het uberchille maar toch redelijk prijzige hostel waar we voor onze roadtrip een paar dagen hebben doorgebracht. Niet het goedkoopste, maar waarschijnlijk wel zo ongeveer het beste hostel van heel de stad! Om even een kijkje te geven in mijn armoedige en moeilijke backpackersbestaan: voor de afwisseling eens niet met 11 andere mensen in een kamer slapen, maar in een uberchille private room, bioscoop op de 2e verdieping, sporthal op de 3e, lounge op de 4e, mega keuken met uberchill buiten terras (incl. ligstoelen) op de 5e, ben even vergeten wat er op de 6e verdieping te doen was, maas vast ook iets heel cools en als als klap op de vuurpijl nog een rooftop terrace incl. ligstoelen en jacuzzi op de 7e verdieping. Niet slecht toch?
Hoef natuurlijk niet te vertellen dat we de komende dagen niet veel meer hebben gedaan dan heerlijk chillen in het hostel, lekker uitslapen, in de kamer hangen zonder meteen rekening te hoeven houden met 1000 andere mensen, $1 chocola halen bij de Aldi en genieten van al het fijne van het hostel. In Melbourne was ik toch al eeuwen, dus had de meeste highlights wel gezien.
Wat wel ook nog ff leuk is om te vertellen, is dat we voordat we gingen roadtrippen ook nog 2 nachtjes in dat hostel hebben gezeten, waarbij ik er bij het inchecken achter kwam dat ik meer moest betalen dan op mijn rekening stiond bij hostelbookers. Ja daaag, daar was ik het ff mooi niet mee eens! Natuurlijk even verhaal gehaald bij de receptie en heujj, we werden meteen geupgradet naar de allermooiste en duurste kamer die ze hadden: private room, eigen badkamer incl. handdoeken en douchespul, eigen balkon met tafeltje en ligstoelen en superchille aiconditioning (het was nog steeds 40 graden toen, dus die was zeeer welkom!). I know, heb het al gezegd, maar it's a hard knock life..
Na een paar dagen weer helemaal zen te zijn geweest, hebben we natuurlijk wel al snel een ander hostel geboekt, want de centjes gaan toch wel hard anders. Inmiddels was het ook alweer Elina's laatste dag in Australie, dus haar natuurlijk nog even een laatste knuffel gegeven voordat ze toch echt terug naar het koude Duitsland ging. Bye bye Elina, was again a great time with you! (is nu zo'n 1,5e geleden en heb nog steeds contact met haar. Als het allemaal goed uit komt, zit ik volgend jaar in de vakantie ergens bij de grens van Duitsland en Zwitserland in een supermooi gebied (voor zover ik heb gezien op de foto's ;p) te chillen, heuj!
Maargoed, nadat Elina weg was, heb ik de rest van de dagen een beetje met Joshua gechilld in de stad, Sven en Nicoline nog voor een (voorlopig) laatste keer gemeet, een paar keer langs de shopping mall geweest (niks gekocht ;p), toch nog ff een lekker wijntje gedronken in een barretje en op m'n voorlopig laatste avondje in Australie gaan uiteten in een veel te duur, maar heerlijk Thais restaurant in een supergezellig straatje (waar Melbourne zo bekend om is en waarom ik het zo leuk vind daar haha). Heel goede afsluiting van m'n eerste (bijna) 3 maanden (omg, echt 3 maanden al? Moet al bijna weer naar huis) zou ik zeggen.
Maar...Inmiddels ben ik na een lange en vermoeiende reis 2 dagen geleden aangekomen in auckland (hoofdstad van Nieuw-Zeeland), waar ik m'n tijd ff goed ga besteden aan m'n toelatingsessay van de uni voor volgend jaar om vervolgens zaterdagochtend in de bus te stappen om een (hopelijk) fantastische reis door Nieuw-Zeeland tegenmoet te gaan. Hobbiton, Skydive, Abel Tasman, Queenstown, en helicoptervlucht richting de meest vette gletsjer hike ooit, I'm gonna kich you're ass! Maar eerst maar eens lekker wat daagjes in de bieb doorbrengen voor serieuze zaken natuurlijk (en opzoek naar een nieuwe bikini aangezien ik m'n vorige met pijn in het hart ben kwijt geraakt aan het eind van de roadtrip, ook heel belangrijk uiteraard ;)
Over hoe m'n reis hier naartoe was (wat ook wel weer de nodige verhalen met zich mee heeft gebracht) en wat er daarna gebeurd is, vertel ik wel weer in m'n volgende blog. Weet niet hoe hier hier gaat zijn met computers en wifi in hostels, maar zal proberen om dit keer wat sneller met een nieuw verslag te komen (bespaard een hoop lees- en schrijfwerk elke keer). Maar voor nu leef ik nog wel het redelijk zorgeloze leventje van een backpacker, so keep on going :)
Maargoed voor nu beaucoup de bissoux, härtzliche grussen en lots of love from New Zealnd ^^
Tot de volgende keer!
xxxxxx
-
19 Februari 2014 - 19:43
Anita:
Anke, had natuurlijk al een beetje van deze reis meegekregen, maar dit verslag slaat alles. Geweldig wat jullie meemaken. Maakt het achteraf die paar saaie dagen in Auckland wel helemaal goed. Geniet en groetjes uit Bunde..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley