Beauty in the purest form!

Kia Ora!


Daar ben ik weer! Inmiddels alweer 3 weken geleden dat mijn tere backpackersvoetjes de Nieuw-Zeelandse bodem raakten, dus tijd voor een update dacht ik zo. Aangezien ik hier in het land van de Maori (oorspronkelijke bewoners van NZ) ben, leek het me wel gepast om jullie zolang in hun taal te begroeten (Kia Ora is dus gewoon een groet, geen rare backpackerstaal of zelf bedacht scheldwoord of id;).

Maargoed, Nieuw-Zeeland dus. Na 3 weken intensief reizen, hiken, activities en alles wat erbij komt kijken kan ik met recht zeggen: Wat een fantastisch land is dit! Overal, maar dan ook echt OVERAL om je heen zie je de meest mooie en pure natuur: bergen, rotsen, meertjes, stranden, alles wat je je maar kan bedenken. Geen enkel busreisje is hier saai, want zelfs na alle mooie dingen die ik de afgelopen maanden al gezien heb, blijf ik met opengesperde ogen amazed om me heen kijken als weer op een nieuwe, al dan niet nog mooiere plek dan de vorige aankom. Absolutely stunning!

Maar voordat ik verder weg zwijmel over Nieuw-Zeeland en alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt, zal ik jullie eerst nog ff op de hoogte brengen van mijn reis ernaartoe. Kunnen jullie je meteen weer ff een beeld vormen van hoe mijn zware backpackersleventje er zo ongeveer uitziet tijdens een grote overstap haha.

In mijn vorige verhaal was ik nog vooral in en rondom Melbourne, dus daar zal ik maar mee beginnen. Om 7 uur 's ochtends moest ik de bus van Melbourne naar Sydney hebben en aangezien ik de dag ervoor heerlijk was gaan uiteten, ruim de tijd had genomen om na te tafelen met eindelijk een fatsoenlijk glas wijn (in een echt glas!! Eindelijk een toko die begrijpt dat je wijn niet in een plastic 'glas' moet serveren), daarna nog moest douchen, m'n tas in moest pakken en m'n internet wilde opwaarderen, leek het me een hartstikke goed idee om lekker door te halen en de bus de ochtend erna te halen; was ik meteen moe en kon ik lekker pitten tijdens m'n reis. Uiteraard zijn er geen trams die rijden op dat tijdstip, dus backpack op de rug en lopen maar (gelukkig was Joshua wel zo aardig om mee te lopen, dus hoefde niet alles alleen te dragen :). Maar anyway, bus gehaald, opnieuw afscheid genomen, trap op de bus in en de daaropvolgende 14 uur niet lekker gezeten in een bus met veel te koude airconditioning waardoor het te koud was om te slapen. Haleluja. Nou, om 9 uur 's avonds was ik dan eindelijk aangekomen in Sydney waar het water met bakken uit de lucht kwam vallen en waar ik een uur met de stations wifi heb gezocht naar een goedkoop en chill hostel. Bij zo ongeveer alle hostels die ik had uitgekozen was de receptie gesloten (wat is dit nou, het is toch een stad hier. Wat nou 24 uurs dienst) en anders waren ze wel te duur, te ver weg of hadden ze te slechte resencies. Uiteindelijk besloot ik maar gewoon de straat uit te lopen naar een hostel in de buurt waar wéll een bed vrij was (dat had ik dan toch wel weer gecheckt op internet ;) en om half 11 was ik dan eindelijk in het hostel. Ingecheckt, tas gedropt en meteen de stad in gegaan om nog ff rond te lopen (moest echt ff een cheeseburger en wifi halen bij de mac, emergency case). Daarnaast had ik de dag erna een vol programma, dus ik was hartstikke opgefokt haha. Maar moet er wel bij zeggen, wat was toch lekker om weer ff door de straten van Sydney te lopen. Heerlijk om alle bekende dingen weer ff te zien: het leven op straat, de chique winkels, Hyde Park en de lange Avenues: zoo anders dan Melbourne (wat ik meteen ook weer besefte toen in met m'n kapotte all stars en backpackerskloffie in de Mac stond, omringd door fancy geklede chicks met high heels (ja echt, ze staan hier met plateaupumps in de Mc Donald's). Maar anyway, toch ff genoten van mn cheeseburger en laatste procentjes iphonebatterij om daarna lekker terug te lopen naar m'n hostel waar ik lekker m'n warme bedje kon opzoeken. Veel slaap zat er natuurlijk niet in, want de dag erna wilde ik rond 10.30 uur op het vliegveld zijn (lekker optijd, 2 uur van tevoren) en had daarnaast nog het plan om backpack her in te pakken, langs de backpackers lounge van ABP te gaan om m'n bergschoenen op te halen die mama opgestuurd had en ik moest ook nog ff langs de opslagruimte van APB om wat spullen te droppen die ik niet nodig had in NZ (heb echt spullen in overload). Helaas kwam ik de avond ervoor al erachter dat de backpackerslounge pas om 10 uur open gaat (pff, begin vooral niet te vroeg met werken nee. Stel je voor dat je je koffie mist in de ochtend -.-), dus dat ging natuurlijk allemaal niet werken. Uiteindelijk dan toch onderweg naar het station (had net ietsje eerder kunnen zijn, maar anyway), met m'n hele hebben en houden m'n pakketje opgehaald (thanks voor de twixen en het tijdschrift, was een heel aangename verrassing :), door gelopen naar de opslagruimte een straat verderop en m'n airport shuttle geboekt. Oh wacht, of toch niet.. Airport shuttle moet je boeken? Dus ik kan niet zo instappen in de volgende? (Ja duhh, weer ff niet aan gedacht dat andere mensen wél hun zaakjes plannen van tevoren). Uiteindelijk ben ik dan maar in een 3x zo dure taxi gestapt (het was inmiddels al bijna 11 uur), maar 10 minuten later was ik dan toch op het vliegveld. Heujjj! (had wel onderweg nog ff snel online ingecheckt en het enige nog vrije stoeltje bij het raam ingepikt, dus daar was ik dan toch nog wel ff trots op haha). Eenmaal op het vliegveld was alles wel weer goed. Had meteen m'n gate gevonden en uiteindelijk was ik ook nog hartstikke optijd (en al helemaal toen m'n vliegtuig 45 minuten vertraging had). Tijdens het wachten had ik dan wel nog ff snel m'n creditcard geactiveerd om niet zonder centjes te komen zitten in NZ en had dit keer dan wel ff 2 minuten genomen om vlug een hostel in Auckland te boeken (jaja, er zit al verbetering in ;p). Om het verhaal niet nog langer te maken dan het al is, verliep de rest van de reis samengevat eigenlijk heel soepel. Relexte vlucht gehad (oh wow, zijn we er al?), visum gehaald, bagage van de band gesleurd en door naar de shuttle die me 30 meter voor het hostel afzette. Tijdens de bagagecheck had ik wel nog ff een mini hart attack omdat ik heel ff dacht dat ik een boete van 400 dollar aan m'n broek had hangen aangezien m'n backpack 2x door de X-ray moest en er een extra mannetje moest komen kijken naar wat er in m'n tas zat (oooh nee, m'n schoenen waren toch schoon en zal toch niet toch nog een appel in m'n tas zitten.. Zijn echt uber streng hierin aangezien het een eiland is en ze geen pestimiden het land in willen hebben, tja..) Uiteindelijk mocht ik wel gewoon doorlopen, dus niks aan het handje dus :)

Toen ik eenmaal aangekomen was in Auckland ben ik meteen even door de stad gelopen. Wow, veel barretjes en 24/7 shops hier zeg haha, echt niet normaal. Toen ik aankwam in m'n kamer, was die helaas helemaal leeg dus dat was wel ff jammer (niet echt classy, maar had echt ff zin in een lekker pilske haha). Na al dat reizen wilde ik niet in m'n hostelkamer blijven hangen, dus de rest van de avond heb ik een beetje door de stad gelopen en genoten van een lekkere warme chocomel bij de Starbucks.

Verder verliepen de eerste 5 dagen hier een beetje met pieken en dalen. Op sommige momenten had ik het helemaal gehad, had helemaal geen zin om 'in de kou bergen te gaan beklimmen' en me te laten vertellen wat ik elke dag moest gaan doen door een touroperator maar op het volgende moment genoot ik lekker van een wandeling langs de haven, zonsondergang met uitzicht op het water, geslenter langs de leuke boetiekjes of van een heerlijke koffie in een van de tientallen leuke koffietentjes (serieus de beste cappuccino die ik ooit gehad heb!) Aangezien ik echter niet echt veel geluk had met m'n hostels (was bijna nooit iemand op m'n kamer, dus niet echt veel aanspraak) en m'n universiteits verslagen ook niet echt wilden werken, was ik maar al te blij om Auckland na 5 dagen eindelijk achter me te laten om aan m'n reis door the 'land of the long white cloud' te beginnen.

Zo geschiedde het dat ik op zaterdag 22 februari dan eindelijk kon starten met m'n veelbelovende busreis. Op aanraden van Lisanna had ik in Australie al een Straypas gekocht, wat inhoud dat je een jaar lang met de Straybus mee mag reizen die je op alle leuke/speciale plekjes van NZ afzet. Daarnaast kunnen ze je excursies en overnachtingen gezamendlijk regelen en kun je in- en uitstappen waar je wilt. Supergoede manier dus om het land te verkennen en meteen superveel nieuwe mensen te ontmoeten :)

De 22ste om (jawel) half 8 's ochtends ben ik in m'n eerste bus gestapt en kon meteen al een beetje socializen met de mensen om me heen. Die ochtend hebben we een korte instructie gehad op het kantoor van Stray om daarna snel door te rijden naar onze eerste bestemming: Hahei! Het duurde een paar uurtjes voordat we er waren, maar eenmaal aangekomen en ingecheckt in ons hostel was het tijd om de wandelschoenen (of in mijn geval all stars) aan te trekken en de omgeving te verkennen. Vanuit de lodge even een korte wandeling over het strand gemaakt (wat er al fantastisch uitzag aangezien het water glashelder was en je in de verte allemaal eilanden zag :) om vervolgens te beginnen aan onze klim richting de top van een van de vele heuvels (bergen als je 't mij vraagt ;p). Wat was het uitzicht fantastisch zeg: azuurblauwe zee, supergroen gras, bergen en eilanden in de verte.. Echt heel gaaf (ook wel leuk om te vertellen dat stukken van de Chronicals of Narnia hier zijn opgenomen voor degenen die de film hebben gezien ;). Tijdens de wandeling had ik ook meteen al de tijd om een groot deel van m'n busmaatjes leren kennen, dus 2 vliegen in 1 klap! Superleuk dat we een heel internationaal gezelschap hadden, met een jongen uit Zweden, een Deen, koppels uit Noorwegen en Brazillie, een Francoise, meisjes uit Canada, Italie enz enz (heb de Duitsters hoef ik niet eens te noemen, want die zijn hier vanzelfsprekend aangezien ze echt met bosjes tegenlijk rondtrekken haha). Heel leuk allemaal!

Maar om weer ff terug te gaan naar de wandeling: Na zo'n uurtje lopen kwamen we aan bij de Cathedral Cove op een supermooi strandje, wat (ja ik val in herhaling) alweer een supermooi beeld opbracht! Wat een schoonheid al op de eerste dag! Helaas hadden we geen tijd om lang te blijven hangen vanwege het strakke schema, dus na zo'n 20 minuutjes genoten te hebben van het strandje, was het weer tijd om de wandeling terug te maken. Helemaal gaar en hongerig kwamen we allemaal het terein van het hostel opgelopen, waar iedereen al meteen met de voetjes hoog naar de mueslirepen en pas ingekochte snacks greep haha. Een half uurtje later was het weer feest, want we mochten opnieuw de bus in voor ons avondbezoekje aan het strand. Vlak bjj Hahei heb je namelijk 1 van de 2 hot water beaches die er op de wereld te vinden zijn, dus uiteraard wilden we dit wel ff uitchechen :) Wat was dat een raar iets haha. Op een bepaald stuk van het strand krioelde het van mensen die gaten in het zand aan het graven waren, lekker lagen te chillen in eigengemaakte outdoor spa's en kindjes die het natuurlijk ook wel leuk vonden om lekker in water van 38 graden rond te spartelen en iedereen nat te spetteren ;p. Het was echt heel bizar haha; op bepaalde plekken was het grondwater dus echt over 40 graden en kon je het zo gebruiken om in bad te gaan (of je voeten te verbranden als je op de verkeerde plek stond haha). Op het strand hebben we lekker ff een uurtje in het warme water gesparteld en rond de klok van 7 uur reden we terug naar het hostel waar ons een langverwachte en heerlijke bbq te wachten stond. En wat was dat genieten zeg! Had al in geen tijden meer zo'n goed voedsel gezien. Stray had gezorgd voor superlekker vlees, ruime salades met noten, avocado, banaan en nog allemaal andere gezonde en fancy dingen die ik zelf nooit kan betalen en dus ook al in geen tijden meer gegeten had. Die avond heb ik ook meteen ff met (bijna) iedereen van de groep een praatje gemaakt en het zag er naaruit dat we een heel gezellig busje hadden. Helemaal leuk dus! :)

Uiteraard werd het niet al te laat die avond, want een paar uurtjes later stond er opnieuw een drukke dag op het programma. Dit betekent dat al om 6.45 ochtends de wekker ging (en wil er natuurlijk ff bijzeggen dat ik als allereerste naast m'n bed stond haha ;p) en om half 8 waren we alweer onderweg naar hippiedorpje Raglan. Raglan staat bekend om z'n relaxte sfeer en goede surfstrandjes, dus hier hebben we de rest van de middag lekker gechilld (wilde eigenlijk gaan surfen, maar kon helaas geen board meer huren). Die avond hebben we genoten van heerlijke fish and chips in een lekker ouderwets tentje langs de haven met alweer supermooi blauw water (blijft verbazingwekkend om te zien). Daarnaast was het ook nog eens zondag, wat in Raglan de enige dag is dat er iets te beleven is wat betreft "nachtleven'. Elke zondagavond is er Sunday Session, wat inhoudt dat alle locals (en iedereen die die maar wil) naar een bepaald café komen (wat mss ook wel het enige café in het dorp is), waar buiten allemaal banken en tafels staan, vlaggetjes ophangen en een dj allemaal lekkere reggea songs draait. Naar mijn mening is het in heel veel plaatsen in Australie en NZ het geval, maar ook hier in Raglan leek alsof de tijd heel lang heeft stilgestaan. De 'DJ' regelde z'n muziekjes namelijk niet met hiepermoderne apperatuur, maar gebruikte ouderwetse platen die verwisseld werden bij elk nieuw liedje haha. Echt weer een van die kleine dingetjes die het hier zo anders en speciaal maken. Verder was het natuurlijk ook superleuk om vrouwen van 50 helemaal zorgeloos (en waarschijnlijk ook wel met de nodige drankjes op) mee te zien gaan met de hippie music haha: Wat een leven! Vond het helemaal top!

Uiteindelijk zijn we niet heel lang gebleven, want het was in de avond toch wel behoorlijk frisjes buiten. Rond een uurtje of 9 zijn we daarom lekker terug gegaan naar ons warme hostel in the woods haha.
Die avond hebben we nog ff gepoold en gechilld in het hostel om daarna weer lekker te gaan slapen in een lekker bedje :). En guess what? De volgende ochtend mochten we lekker 'uitslapen', want onze bus vertrok die dag om 8 uur. Wooooo! (echt vakantie eh ;p). Dag 3 van mijn van mijn Nieuw-Zeelandavontuur was echter wederom een bijzonder dagje, want die ochtend brachten we een bezoekje aan de Waitomo Caves gaan om in de avond door te rijden naar een Maori famillie in Mourea. Hier zouden we de avond te gast zijn zijn en tevens de nacht doorbrengen. Wat betreft de Waitomo Caves had ik gekozen voor de "goedkope" Spellbound excursie ($65), wat inhield dat we eerst een rondleiding kregen door een van de caves (grotten) om daarna in een andere grot glowworms te gaan bewonderen. De rondleiding was leuk en aardig, maar wat mij betreft niet onwaarschijnlijk boeiend, maar die glowworm cave was echt supergaaf haha! Eerst liepen we een klein stukje door de grot, waar we hier en daar een lichtpuntje op het "plafond" spotten, maar een eindje verderop kwamen we aan bij het punt waar we met z'n allen in een bootje stapten en de glowworms van kortbij konden gaan bewonderen. Wat bijnzonder was dit zeg! Echt een heel aparte ervaring. We dreven in ons bootje in het pikkedonker door die grot waarbij we over het hele plafond duizende kleine lichtpuntjes zagen. Het is heel moeilijk om uit te leggen als je het niet zelf gezien hebt, maar het hele fenomeen deed mij het nog het meeste denken aan een donkere grot waarbij het hele plafond is bedekt met zo'n net met kleine kerstlampjes haha. Wat mij betreft dus zeker de moeite waard! :)

Wat ik verder nog vergeten ben te vertellen, is dat we een kleine wandeling moesten maken van om van de ene naar de andere cave te komen door zo'n ruig landschap haha. Had helemaal het gevoel dat ik in Lord of the Rings zat (Edwin, heeeeel erg bedankt dat je me hebt verplicht alle films te kijken voordat ik wegging: Het land is nu nog vetter haha). Er was overal een beetje bruinig stug gras met rotsen waar dan ook weer kleine rotsformaties inzaten. Kan het niet echt uitleggen, dus kijk maar op de foto's haha, makes it a lot more clear ;)

Na de excursie hadden we lekker ff de tijd genomen om een heerlijk verse sandwich in het zonnetje te eten en te babbelen met mensen aan het tafeltje. Uiteraard hadden we wel een schema om te volgen, dus rond een uurtje of 2 stapten we toch weer opnieuw de bus in om onze weg naar Mourea te vervolgen. Mourea is een klein dorpje vlakbij toeristische trekpleister Rotorua, waar we meteen al werden begroet door een traditionele Maori familie. Om te beginnen waren we getuige van een heuse welkomsceremonie, wat inhield dat we vanaf dat moment 'lid' waren van de familie en altijd terug konden komen naar het huis. Vervolgens kregen we een leuke show met de traditionele dansen van de Maori te zien die afgesloten werd met de traditionele haka. Dit is een traditionele dans van de Maori die in eerdere tijden werd gebruikt om de vijand af te schrikken en tegenwoordig nog voor elke wedstrijd wordt uitgevoerd door het. Nieuw-Zeelandse rugbyteam. Heel apart om 3 mannen in een verenpak vrolijk liedjes te zien zingen om vervolgens bij een andere dans compleet mad te gaan met de meest agressieve moves en gekke gezichten haha. Na deze leuke vertoning was het echter tijd om zelf in actie te komen. Om in de stemming te komen begonnen we met lekker gekke dansjes waarna het tijd was voor het echte werk: de jongens kregen de Haka aangeleerd en wij als meisjes kregen een plastic bal met een touwtje in onze handen gedrukt waar we vrolijk mee in het rond moesten zwaaien en tegenlijkertijd leuk moesten lachen, zingen en pasjes doen haha (nou, stel je maar voor hoe dat eruit zag haha ;p). We hadden een kwartiertje de tijd om onze danjes onder de knie te krijgen om ze daarna op te voeren en ff te checken wie hier de beste groep was haha. The battle is onnnn! Uiteraard hadden de meisjes gewonnen (heb helaas geen beeldmateriaal, want de kneus aan wie ik mijn camera had toevertrouwd had niet goed genoeg op het knopje gedrukt waardoor hij dus niks gefilmd heeft. Zoiets heeft dan een mega spiegelreflex camera en een universitaire opleiding. Maargoed, no comments haha). Na deze strijd om de afwas konden we ons allemaal naar de keuken verplaatsen, waar een heerlijk diner voor ons geserveerd werd. Bij deze dan ook meteen het beste gedeelte van het hele verhaal: ze hadden chocola bij het toetje! Omg wat was ik daar blij mee haha, was helemaal in m'n element (het was echt superlekkere chocola, niet zomaar een prutsmerk ;p). Dus heerlijk genoten (maar dan ook echt genoten) van een kommetje met gemixt en superlekker fruit (wat ik zelf niet echt eet op appels en soms een banaan na, omdat het hier zo belachelijk duur is), chocolade stukjes (puur met iets van vloeibaar spul erin, melk én wit) en een soort vanillesaus (die je normaal over de apfelstrudel gooit haha) om het af te maken. Heerlijk! Dit kreeg ik de volgende dag ook meteen weer ff te horen van m'n nieuwe Amerikaanse vriend Harvey: 'You know what the best of all was? Her face when she was eating that chocolate. Brilliant' hahaha. Tja, je moet ergens gelukkig van worden eh ;p

Verder had onze gastfamilie er 's avonds voor gezorgd dat er voor ons allemaal een matras, kussen en slaapzak klaarlag, waardoor we die nacht gezellig met 45 man hebben gelogeerd in een maori huis haha. De pret werd echter al snel minder toen de volgende ochtend bleek dat er spullen gestolen waren (door waarschijnlijk mensen uit de buurt die hadden uitgevogeld dat er elke dag een bus backpackers overnacht), dus dat was wel ff wat minder. Gelukkig was ik de avond ervoor te lui om uit m'n 'bed' te komen om mn Iphone naar de keuken te brengen, dus mijn spulletjes zijn zo ver nog min of meer bij elkaar :)
Ondanks de vervelende situatie ging het programma natuurlijk wel gewoon door. De excursies waren geboekt, wat voor mij inhield dat ik nog een lekkere 70 dollar overboord had gegooid om de hoogste commerciële waterval ter wereld te gaan beraften (is dat een woord?). Dus daar gingen we dan, peddel peddel en heujj, berg af via de waterval haha. Dacht eerst dat het heel eng zou zijn aangezien ik een beeld voor me had van een 100m hoge waterval waarbij ik heel makkelijk uit de boot kon vallen, maar achteraf was het hartstikke leuk en vraag ik me stiekem nog steeds af waar ik die hoge waterval gemist heb haha. Maar in ieder geval weer iets wat ik van m'n do to-lijstje kan schrappen :)

In Rotorua (waar we ook het raften hadden gedaan) had ik voor de middag een excursie geboekt naar Hobbiton (the land of the Hobbits in Lord of the Rings), maar besloot een uur van tevoren om deze lekker te laten schieten en te gaan genieten van een heerlijk vrije middag. Totdat ik kon inchecken in m'n hostel, had ik mezelf dan ook een superchille ligstoel bij op dat moment een privé-zwembad toegeëigend waar ik lekker 2 uurtjes met de beentjes omhoog heb genoten van het zonnetje. Heerlijk om eens ff niks te doen. Ik was doodop van al dat reizen en vroeg opstaan, dus ik kon het goed gebruiken :) Toen ik uitgeluierd was en kon inchecken in m'n hostel (met tot mijn grote verbazing een douche en wc op de kamer :o), heb ik daar ook nog even gechilld. Was namelijk nog steeds een beetje duf haha.
Ik ben trouwens in Rotorua uitgestapt, wat inhoudt dat ik m'n oude reismaatjes helaas achter me moest laten en de dag erna zou instappen in een nieuwe bus. Ff pauze haha.


Die avond heb ik lekker op m'n gemakje gegeten en ben ik later nog ff samen met de andere mensen die uitgestapt waren iets gaan drinken in de bar van het hostel. Heel gezellig avondje gehad, maar om half 1 kon ik m'n ogen bijna niet meer openhouden dus ben ik lekker naar m'n kamertje gegaan om er tot half 10 de dag erna niet meer uit te komen haha (kon helaas toch niet echt uitslapen, want moest natuurlijk nog m'n spullen inpakken en voor 10 uur ontbeten hebben en uitgecheckt zijn). Die ochtend had ik ook nog ff last-minute besloten dat ik niet in Rotorua op de bus wilde stappen die middag, maar zelf de openbare bus zou nemen en de dag erna zou opstappen in Taupo. In het stray programma was namelijk een 2e culturele avond (voor weer $85) ingelast en om eerlijk te zijn had ik daar niet zo heel veel behoefte aan voor dat geld ( had daarnaast ook van veel mensen gehoord dat het niet echt de moeite waard was). Alexandra (het Franse meisje) had hetzelfde idee, dus die dag hebben we lekker de hele ochtend in een cafeetje met wifi gezeten met echt een overheerlijk stuk chocolate cake terwijl ik ondertussen ff snel 2 bustickets en een hostel voor die avond in Taupo had geboekt. Easy peasy! :)
Om half 1 zijn we naar de bus gelopen, hebben onze tas ingeladen om ons vervolgens lekker naar Taupo laten rijden. Heel relaxed allemaal :)
Taupo is zo'n stadje waar 1001 leuke dingen te doen zijn en aangezien we hier maar 24 uur te besteden hadden, zijn we meteen ff langs het information centre gegaan om na te vragen wat er in de buurt zo allemaal te doen is. Al snel hadden we besloten dat we de wandeling naar de Huka Falls en hot spa wilde maken, dus dat hebben we dan ook gedaan haha. Dit was zo'n chille dag! Echt een fijn gevoel dat we zo makkelijk ons eigen plannetje hadden gemaakt en de dag optimaal besteed hadden. Ik was er helemaal blij mee haha :) Het enige minpuntje was dat de dame van het visitor centre zich een beetje vergist had in de looptijd naar de watervallen. I.p.v. de 45 minuten die ons verteld was, heb ik er ruim 2,5 uur over gedaan voordat ik eindelijk een waterval bereikt had haha (en nee, dat lag niet aan mijn looptempo en eerlijk gezegd was ik best trots op mezelf aangezien de hele wandeling bergop was en alexandra al bij de hot spa was afgehaakt. Wilde na 1,5 uur lopen dan ook die watervallen zien haha).
Aangezien Alexandra en ik echter beide niet echt geweldige kaartlezers zijn en de track naar mijn idee niet fantastisch aangegeven stond, liepen we een beetje onhandig met ons plattegrondje over straat om uit te vinden waar we nu precies heen moesten. Opeens werden we echter out of the blue geroepen door een bejaarde vrouw in een auto die oprecht haar best deed om te bedenken waar dat pad ook alweer begon om het ons vervolgens op haar gemak uit te leggen. Echt zo aardig haha (en ff voor de duidelijkheid, ze stond midden op een T-splitsing en alle andere auto's reden zonder getoeter of gescheld gewoon langs ons alsof er niks aan de hand was). Alsof dat nog niet genoeg was, werden we een eindje verder nog eens supergoed geholpen door een supervriendelijke kiwi die ons had zien kloten met onze kaart haha (en nee, zo moeilijk was het niet, maar we liepen steeds over de gewone weg en konden de toegang tot het veel mooiere wandelpad niet vinden ;p). Het opmerkelijke van het verhaal is dat deze meneer ons zag staan op de hoek van de straat, uit z'n auto kwam, z'n telefoon lekker liet afgaan zonder ook maar een het idee te wekken om op te willen nemen ( hij keek niet eens wie het was en hij droeg een 3 delig pak haha, dus zag er wel uit als een zakenman) om ons de weg te wijzen en om vervolgens op z'n gemakje terug te lopen naar z'n huis. Echt zo vriendelijk, sta dr nog steeds van te kijken haha. Ik had het namelijk al vaak genoeg gehoord, maar kiwi's zijn blijkbaar dus echt zo sociaal haha.

Maar anyway, toen we eenmaal wél de wandelroute gevonden hadden, was het uitzicht echt weer prachtig! Lake Taupo is het grootste meer van Nieuw-Zeeland en het is zo mooi! Het water is turquoise van kleur, waardoor het bijna voelt alsof het niet natuurlijk is ( maar dat is het uiteraard wel ;p). Wat betreft de natuur hier is het sowieso echt onwerkelijk mooi overal, zo vredig en kalm haha, is echt een goed land zijn om tot rust te komen.

Wat betreft onze wandeling hebben we het eerste stuk kunnen genieten van het prachtige meer van en de bungy (die ook weer een fantastisch plaatje opleverde. Was bijna zelf van dat platform afgesprongen als ik niet de enige was die het wilde doen haha), maar daarna waren we het wandelpad alweer kwijt en kwamen we aan bij de hot pools via de mountainbike track haha. Aangezien het al een uurtje of half 6 's avonds was, besloot Alexandra dat de spa voor haar wel ver genoeg was en ging lekker chillen in het warme water, terwijl ik nu toch wel graag de Huka Falls wilde zien (scheen heel spectaculair te zijn). Uiteindelijk moest ik nog een uurtje ofzo doorlopen, maar toen kwam ik dan toch op mijn bestemming aan (wat inderdaad wel ff een flinke plens ijsblauw water was die daar naar beneden kwam vallen). Om niet meteen weer het hele stuk terug te hoeven lopen, heb ik hier nog ff gechilld en die watervallen van alle kanten op de foto gezet om vervolgens te besluiten om niet het hele eind weer terug te lopen en om 10 uur aan te komen in het hostel, maar een stukje verder te wandelen richting de openbare weg om te kijken of ik ergens een lift back into town kon fixen haha (sprak op m'n eerst avond in Hahei al met 2 nederlanders die liftend door nz gingen en me vertelden dat bijna iedereen je meteen oppikt en je met plezier en trots door hun prachtige land rijdt. Niks engs, creepy of crimineels aan hier haha). Eenmaal aangekomen bij de weg zag ik bij het uitkijkpunt al meteen een auto staan, dus ik besloot hier dan ook maar ff een kijkje te gaan nemen. Aangezien ik met kijken natuurlijk geen gratis ritje zou krijgen, leek het me wel handig om die man in de auto maar eens aan te spreken en uit te checken of het oke was. Heel leuk gesprek gehad en heujjj, hij ging sowieso de stad in om een hostel te zoeken, dus ik kon meerijden haha. It's as simple as that! Achteraf bleek die vent ook nog eens een Nederlander te zijn die 25 jaar geleden naar NZ gekomen is, hier getrouwd en gescheiden is geweest en nu in een Hare Krishna klooster op het Zuidereiland woont. Jep, definetely meeting interesting people during my travels :)

Uiteindelijk was ik een half uurtje later dan weer in town, bedankte m'n nieuwe Nederlandse mattie hartelijk voor de lift en vervolgde m'n weg richting kamer om te zien waar Alexandra uithing. Toen Alex niet in het hostel bleek te zijn maar bij het meer, besloot ik haar voorbeeld te volgen en ook nog snel even langs het water te lopen om nog de laatste restjes van de zonsondergang mee te krijgen. En ook dit was zeker weer de moeite waard. Wat een heerlijke dag was dit, love Taupo! In de avond heb ik nog lekker ff een boterhammetje met Alex gegeten om vervolgens lekker met wat boekjes het bed in te duiken. Heerlijk! :)

Helaas hadden we geen tijd om langer te blijven of een van de leuke kleine kroegjes met live muziek uit te checken, want je raad het al, om (dit keer mochten we uitslapen) 10 uur 's ochtends stond de bus weer op ons te wachten voor een ritje naar Wakahora.
Wakahora is eigenlijk maar een klein plaatsje in de middle of nowhere, maar aangezien Stray ''of the beaten track'', dus niet alleen langs de toeristische hoogtepuntjes gaat, was er voor vandaag een middagje en overnachting op een farm geregeld. Onderweg werden al wat mensen gedropt bij Tongariro National park (waar de rest van de bus de dag erna zou aankomen) en achteraf had ik stiekem toch ook wel liever daar m'n middagje doorgebracht haha. Op de boerderij werden we eerst begroet door de eigenaresse die ons wat vertelde over haar farm en het boerderijleven in NZ. Vervolgens hadden we de keuze om ofwel een activiteit te doen, of een wandeling te maken richting watervallen of gewoon lekker in onze huisjes rond te blijven hangen. Ik had me eigenlijk ingeschreven om te gaan paardrijden, want daar had ik echt ff zin in en het was niet eens zo heel duur haha, maar aangzien ik de enige was werd dit helaas gecanceld. Jehmeh. Wat betreft de wandeling had ik begrepen dat het 5 uur duurde voordat je heen en terug was en aangezien ik echt gaar was van die busreis en nog steeds niet echt heel veel tijd had gehad om bij te slapen, besloot ik deze boot ff lekker aan me voorbij te laten gaan en te gaan relaxen in het huisje. Moet wel eerlijk zeggen dat ik helemaal niks aan die hele farm vond en ik kon dan ook niet wachten om de volgende dag weer te vertrekken. Die avond heb ik dan wel nog een prima tijd gehad bij het kampvuur met m'n nieuwe groepsgenootjes, dus helemaal verspilde tijd was het dan ook weer niet. Al te laat wilde ik het echter niet maken, want de volgende ochtend stond ons vertrek om 6 uur gepland: tijd voor de legendarische Tongaroro Crossing! Voor degenen die niet weten wat dit is, de Tongariro Crossing is een 7 uur durende wandeling van een kleine 20 km waarbij je het vulkanische landschap van het national park trotseert, voor de meeste mensen meer bekend als Mordor uit Lord of the Rings.
Maar dit was me het wandelingetje wel ff zeg. Heb echt weer ff m'n eigen (sportieve haha) grens overschreden, maar het was fantastisch. Aangezien mijn blog voor nu wel ff lang genoeg is, zal ik hierop verder gaan in m'n volgende blog.

Inmiddels ben ik al in Queenstown (een heel stuk verder op het zuidereiland) en heb ik nog veel meer vette dingen meegemaakt, so be prepared voor m'n volgende blog. Dan is het tijd voor de echte verhalen haha.

Voor nu duik ik echter lekker m'n bedje in (eindelijk!), want ben bij het moment aangekomen dat m'n hele lijf ff heeft besloten ermee op te houden. Misschien moet ik toch maar een break inlassen, lekker uitslapen morgenvroeg en met een tijdschriftje, kopje thee en een paracetamol in bed (of op een handdoekje bij het water) blijven liggen. Moet natuurlijk niet hebben dat ik m'n dolfin swim ga missen volgende week eh ;p


Bij deze dan ook de beetje grieperige groetjes en lots of love from the beautiful New Zealand!
xxxxx